#التفسير_الأقوم​ #ظلم #درایت_حدیث​ #تفسیر_قرآن​ #تفقه_و_استنباط حضرت ختمی مرتبت رسول خدا(ص) با پایدار کردن عقد اخوت ایمانی بین مسلمین، حقوق و تکالیف متقابلی را برای آنها تعریف فرمودند و مسلمانان را از پیامدهای هر‌گونه ظلم و ستم به همدیگر حتی در نازل‌ترین مرتبه آن آگاه ساختند. قاعدتا می‌بایست ظلم و ستم بین مسلمین، به کلی پایان می‌یافت: در واقع باید ظلم ثروتمندان به فقراء، ظلم قدرتمندان به ضعفاء، ظلم زمامداران به شهروندان و سایر انواع ظلم از امت اسلامی رخت بر می بست. آن حضرت باتأکید فراوان می‌فرمودند: \"الْمُسْلِمُ أَخُو الْمُسْلِمِ لَا يَظْلِمُهُ\". حضرت ختمی مرتبت رسول خدا(ص) همه مردم را از تاریکی‌ها و ویرانی هایی که به سبب ظلم، وجود انسان، روابط انسانی و جامعه و طبیعت پیرامون ما را فرا می‌گیرند، پرهیز دادند و فرمودند: \"اتَّقُوا الظُّلْمَ فَإِنَّهُ ظُلُمَاتُ يَوْمِ الْقِيَامَةِ\". حالت نفسانی انسان نتیجه کردار پیوسته و پایدار او است. ظلم به مردم و ظلم به برادران و خواهران ایمانی، به هر شکل و در هر مرتبه، ناشی از ظلمت باطن انسان است. انسان با زیر پا گذاشتن عقل و پشت پا زدن به کلام خدا، قرآن کریم و کلام چهارده نورمقدس علیهم السلام از نور عقل و وحی خود را محروم می سازد و در لجه سیاه جهل فرو می رود و دیگر نمی تواند جایگاه های صحیح اشیاء و اشخاص را تشخیص دهد. در نتیجه ظلم می کند و با تکرار ظلم و اصرار بر ظلم، این تاریکی ها متراکم می شوند و پیوسته همراه انسان هستند، تا روز قیامت یعنی روز آشکار شدن پنهانی‌ها و اسرار، (یوم تبلی السرائر) و زمان ظهور باطن‌هاست، این تاریکی‌ها نمود عینی پیدا می کنند و آشکار می شوند. از این روست که حضرات معصومین علیهم صلوات الله همواره به طور جد به پیروان خود سفارش کرده‌اند که از ظلم به خلق خدا و مردم، به هر شکل و در هر مرتبه که باشد، آشکار و پنهان، مستقیم و غیرمستقیم، با واسطه و بی‌واسطه، پرهیز کنند. چون هیچ چیز مثل ظلم به خلق خدا خانمان ‌برانداز نیست. بدترین شکل ظلم ، ظلم سازمان یافته، تشکیلاتی و حکومتی است. این شکل ظلم، به تنهایی قابل انجام نیست. افراد و گروهها و سازمانها و احزابی دست به دست هم می دهند و با همفکری و همکاری و همیاری، به خلق خدا ظلم و در زمین خدا افساد می کنند. لذا مولانا حضرت امام صادق(ع) فرمودند: \"الْعَامِلُ بِالظُّلْمِ وَ الْمُعِينُ لَهُ وَ الرَّاضِي بِهِ شُرَكَاءُ ثَلَاثَتُهُمْ\". نهی اکید چهارده نور مقدس (ع) آن است که ظلم به خلق خدا گناهی است که به هیچ روی نباید انجام شود. ابوحمزه ثمالی گوید: مولانا حضرت امام باقر(ع) فرمود: \"قَالَ: لَمَّا حَضَرَ عَلِيَّ بْنَ الْحُسَيْنِ(ع) الْوَفَاةُ ضَمَّنِي إِلَى صَدْرِهِ ثُمَّ قَالَ يَا بُنَيَّ أُوصِيكَ بِمَا أَوْصَانِي بِهِ أَبِي(ع) حِينَ حَضَرَتْهُ الْوَفَاةُ وَ بِمَا ذَكَرَ أَنَّ أَبَاهُ أَوْصَاهُ بِهِ قَالَ يَا بُنَيَّ إِيَّاكَ وَ ظُلْمَ مَنْ لَا يَجِدُ عَلَيْكَ نَاصِراً إِلَّا اللَّهَ\". در ساحت برادری جایی برای ظلم وجود ندارد، نه ظلم فردی، نه ظلم خانوادگی، نه ظلم اجتماعی، نه ظلم سیاسی و نه ظلم اقتصادی. ابو بصیر می گوید: شنیدم که مولانا حضرت امام صادق(ع) می‌فرمود: \"مَنْ أَكَلَ مَالَ أَخِيهِ ظُلْماً وَ لَمْ يَرُدَّهُ إِلَيْهِ أَكَلَ جَذْوَةً مِنَ النَّارِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ\". در واقع، حقیقت هر‌گونه ظلمی همین است، آتشی سوزان که سرنوشت انسان را در دنیا و آخرت خاکستر می کند. Show Less >>